Ambiguos neghosios

Por Belén de Caldas

Paseando ó carón da miña praia preferida, atopei un cartaz nunha leira que dicía “ SE VENDE”. De súpeto o meu maxín empezou a funcionar, pensei que nesa tiriña de terra podería chantar unha casiña de madeira ou unha roulotte ou unha tenda de campaña… por suposto todo totalmente ilegal,  pero como o resto de veciños teñen os seus alboios… eu tamén apúntome. Xa estou a ver ó meu xardín co chinchorro é a barbacoa ó ladiño da Ría de Arousa, así que collo o móbil e chamo. Reproduzo a conversa:

―Ola! chamaba polo anuncio… (un silencio noutro lado)  – penso que o millor trabuqueime de número…  entón aclaro –  o anuncio di, que se vende unha leira á beira da praia.

―Si –resposta a señora y non di nada máis.

―Podería informarme?

―E que información quere ? (Madre mía que ghanas de façer neghosios ten !! –penso eu―

―Pois dígame os metros que ten, o que piden por ela…

―Resposta― Un ferrado.

―Pero… Canto é un ferrado?

―Pois 900 m2 máis ou menos. (Máis ou menos… cánto será? – me pregunto―)

―É non me podería informar de máis cousas?  (Empezo a de desesperarme porque non di o prezo)

―Ten pozo –asevera―

―Que ben!, xa non hai que carrexar baldes de auga… É ten luz?

―Non, luz non ten.

―Da igual,  Poñemos velas!  ( eu río)

―Ou podes poñer cunchas de vieira con aceite e mecha … ―di ela― ( ela tamén rí)

Sigo sen saber o prezo , e continúo a conversa…

―E alí…? Pódese construír?

―Pois non. Aínda non, pero estamos a esperar que en un ano ou dous, se aprobe un plan no concello e despois vaise poder.

A miña cabeza dime : (Dubido moito que alí se poda construír… máis ben penso que tódolos alboios da zona farannos desaparecer… )

Volvo a preguntar.

―E, non me podería dicir canto pide por ela?

―Pois.., dime ti, canto cres que pode valer?

―Pois non sei –resposto― e que eu …, nunca merquei unha leira e non teño nin idea

―Pero dáste conta ,que nesa zona terá moito valor… pois é un bo lugar

―Si señora, claro que si, supoño que valerá moito. E, podería dicirme canto?

―Pois dábanme 80.000 pero non os quixen,  pido 100.000 Euros.

Quédome xeada e digo:

―Ai… que mágoa ! , si os tivera ¡¡¡¡¡¡ mercáballa!!!.

―Ai… si os tivera eu! xa, non cha vendía― resposta ela.