As tías do meu pai, Angelita e María,  naceran a finais do século XIX. Como era habitual nesa época, tocoulles ser as solteiras da casa. Eran mulleres virtuosas, adicadas entre outras tarefas o coidado dos seus sobriños. Angelita era mestra e exercera o seu maxisterio, entroutros lugares, en Berdoias e en Freixeiro (no Val do Dubra). María era costureira, e  ía polas casas coas súa singer de manivela, facendo roupa a domicilio.

Atesouraban unha grande sabedoría popular, sabían refráns, contos, expresións hoxendía perdidas, tiñan amplos coñecementos de botánica, e cociñaban moi ben, aínda que, eran tempos de escaseza, e moi a miúdo había pouco que cociñar.

Pero o mellor de todo é que cantaban coma dous anxos, razón pola cal non faltaban nunca a ningunha novena nin a ningún ensaio do coro do convento de Padrón, e aínda que morreron hai anos, é máis! se neste intre viviran terían 140 anos, non sei como?, temos esta gravación dunhas panxoliñas cantadas por elas, con todo o seu amor, para que os seus descendentes nos deleitemos

Con emoción vola poño para que disfrutedes.

Preme eiquí para escoitalas   Panxoliñas de Angelita e María

Compostela 17 Decembro 2010