O home que eu quero é aventureiro, regálame unha brúxula pra que non perda o norte, pero eu non teño rumbo, e non me fai falla.
A brúxula do amor, vai no meu bolso…, a cama de Sara apunta cara ó norte, a de Mila cara ó sur, a de Jorge xa verei, cando durma alí…
Eu navego, máis sen brúxula, Cabodeiro está a vista e Vilanova tamén, no este no oeste…, da igual, o chiringuito está aberto, si o sol non foi durmir..
El ten brúxula e mesmo lanterna, aínda que coma min, non ten rumbo.
Ás veces navegamos xuntos, máis el so quere tirarse pola borda, e eu lle digo ¡Tírate!, pero hoxe pensa que é mellor non deixarme soa, e eu penso que non quero que se tire. As nosas brúxulas apuntan na mesma dirección, pero agochánse na tilla da nosa dorna.
A brúxula do amor, vai no meu bolso, a miña cama apunta cara o norte, a súa … xa verei cando durma alí.
5 Novembro 2010 at 8:02 am
Que grande eres, el motín a bordo lo cuentas con mucha dulzura y romanticismo. Bicos
5 Novembro 2010 at 9:03 am
Precioso cuento. Mi cama apunta al noroeste, ¿cómo no? yo como siempre me hallo entre dos mundos. Mi brújula del amor duerme a mi lado todas las noches.
5 Novembro 2010 at 9:45 am
Me encanta redescubrir a los amigos.. Ya tú mirada baila!!tus palabras te delataban con el atractivo misterioso que me lleva a imaginarte.. Vestida de Rojo( mi color preferido) .Me percaté que eres de esas personas que transmiten poemas , cuentos , FANTASIAS.. todo lo que vamos perdiendo por el camino. Mi brújula de Amor esta donde esta el Amor.
7 Novembro 2010 at 5:03 pm
Moi bonito Belén.
Ti tes a brúxula do amor dentro de ti e ainda que camiñes sen rumbo sempre hai alguén no destino que te está agardando.
20 Novembro 2010 at 10:33 am
Es muy bonito y tierno. Déjate la estadística y dedicate a escribir que no se te dá nada mal.
A veces es mejor no tener una brújula, depende de lo aventurero que uno sea, perdida nunca estarás.
Un besote